Dergi&Kitap Okuma

Deniz oturmayı öğrendiğinden beri dergilerin, kitapların sayfalarını çevirmeyi çok seviyor. Çok küçükken bile hiç yırtmadan sayfaları çevirirdi. Her sabah yataktan kalktıktan sonra dergilerin başına geçer, ben kahvaltı hazırlayana kadar sayfaları çevirir dururdu. Özellikle dergi reklamlarında gördüğü markaların logolarını sorardı hep, bu ne diye (yeni bir logo görürse hala soruyor). 

O dönemde Deniz'e hiç kitap okuyamazdım, kitaptaki yazıları okumamı bekleyemez, sürekli sayfaları çevirirdi. Bir dönem ilgisini başka yönlere çekmek için dergilerin hepsini kaldırdım. 

Büyüdükçe bazı alışkanlıkları değişse de dergi/kitap sevdası hala sürüyor (şu an 32 aylık). Üstelik şimdi sürekli okuyoruz. "Kitap okuyalım anne" gün içinde en çok söylediği sözlerden biri. Bunun anlamı, bazen gerçekten benim kendisine kitap okumam; bazen de ikimizin de elinde bir kitap olması (bu kitapları kendisi seçiyor, ben istediğimi okuyamıyorum) karşılıklı sayfaları çevirmemiz. Tabi sessizce sayfa çevirmiyoruz, birbirimizin elindeki kitaplarda gördüklerimiz üzerine de konuşuyoruz. (Mesela bugünkü seans şöyleydi. Deniz'in elinde Meraklı Minik Aralık sayısı, benim elimde de Ocak sayısı; ikimiz de kendi elimizdeki derginin sayfalarını çeviriyoruz; ama birbirimizinkine de bakıp gördüklerimiz hakkında konuşuyoruz).

Deniz, dergi-kitap-kataloglarda gördüklerini anlamlandırmaya ve bunları söze dökmeye başlayalı beri bunları karıştırması bizim için çok eğlenceli olmaya başladı. Sabah kalkınca biraz marketlerin broşürlerini karıştırıyor. İçinde hem sayılar hem de tanıdığı logolar olduğundan çok hoşuna gidiyor. Kendi kendine sayfaları çevirirken şöyle şeyler söylüyor: "Dokuz doksan koguzdan başlayan fiyatlarla, bu fırsatı kaçırmayın!" (koguz, dokuz demek) Reklam çocuğu işte... Gündüz hiç evde TV açmıyorum. Akşamları biraz açılıyor, o da yeni yeni, önceden akşamları da açmıyorduk. En çok reklamları seviyor, markaların logolarını biliyor. Duyduğu her şeyi kaydediyor işte, biz de böyle laflar duyunca çok gülüyoruz.